پس از بازگشت تیم ملی فوتبال ایران، مراسم تجلیل از اعضای تیم از ساعت ۱۵ دیروز (چهارشنبه) در سالن همایش‌های صداوسیما برگزار شد. در این مراسم محمدباقر نوبخت، مسعود سلطانی‌فر، علی علی‌عسگری و حجت‌الاسلام‌ والمسلمین محسن قرائتی حاضر بودند.

 

هاشمیان: همیشه نمی‌توانیم به تلاش و اتحاد وابسته باشیم

در بخشی از این مراسم وحید هاشمیان به عنوان مربی تیم ملی گفت: بعد از شکست تیم ملی برابر بحرین و عراق در دور رفت، کار ما سخت شده بود اما تیم ملی وقتی در شرایط سخت قرار می‌گیرد کارهای بزرگی انجام می‌دهد. کادر فنی و بازیکنان و فدراسیون تلاش کردند و هیچ چیز برای تیم کم نگذاشتند. او تأکید کرد: وقتی فوتبال می‌تواند روی شادی مردم تأثیر بگذارد، پس می‌توانیم باز هم این کار بکنیم. همیشه نمی‌توانیم روی تلاش و اتحاد وابسته باشیم و به برنامه‌ریزی و سرمایه گذاری نیاز داریم. کار ما دور بعد سخت‌تر است. امیدوارم مسئولان کنار فدراسیون باشند و بعد از مقدماتی در جام‌جهانی باعث افتخار کشورمان باشیم.

 

سلطانی‌فر: در سال‌های اخیر کارنامه فوتبال خوب بوده است

در ادامه این مراسم مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش و جوانان گفت: ابتدا تبریک می‌گویم و تشکر می‌کنم از همه کسانی که در این پیروزی‌ها نقش داشتند. به ملت قهرمان ایران تبریک می‌گویم و به فدراسیون فوتبال، کادر فنی و تک‌تک بازیکنان که ستاره‌های آسیا هستند تبریک می‌گویم. او همچنین تأکید کرد: در سال ۱۹۷۳ وقتی من ۱۲ ساله بودم قرار بود مقدماتی جام‌جهانی برگزار شود. آن زمان جام‌جهانی قرار بود با ۱۶ کشور در آلمان غربی برگزار شود. از آسیا و اقیانوسیه مجموعاً یک نماینده صعود می‌کرد. بازی‌های مقدماتی انجام شد و در برابر استرالیا در بازی رفت ۳ بر ۳ به تساوی رسیدیم و در بازی برگشت دو بر صفر شکست خوردیم و به جام جهانی نرفتیم. من هنوز حسرت این عدم صعود و نرفتن به جام‌جهانی را می‌خوردم. آن زمان تازه هلند مطرح شده بود و به فینال جام‌جهانی رسیدند. ما چهار سال بعد صعود کردیم اما سال‌های بعد دوباره نرفتیم. اولین صعود ما بعد از انقلاب بازی ۹۸ بود. اگر در بازی‌های بحرین صعود نمی‌کردیم یک نسل می‌سوخت و یک حسرت وسیعی در بین نوجوانان و جوانان باقی می‌ماند. اگر صعود نمی‌کردیم سال ۲۰۲۳ هم به جام‌ملت‌های آسیا نمی‌رفتیم. او همچنین گفت: ما برای این مسابقات ۱۰ جلسه داشتیم که چه تدبیری داشته باشیم. ای‌اف‌سی که ریاستش در اختیار یک بحرینی بود، به دلایل مختلف و تحریم اقتصادی که در نامه نوشتند، بازی‌ها را به بحرین بردند. ما یقین داشتیم که شرایط جوری چیده شده که بحرین را به همراه عراق بالا ببرند. ما به توانمندی بازیکنان که از بهترین‌های آسیا هستند، یقین داشتیم که اگر جنگ اعصاب نباشد، سربلند خواهیم بود و این اتفاق رخ داد. در سه چهار سال اخیر کارنامه فوتبال ایران بسیار خوب بوده است. ما در مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه صعود کردیم و درحالی که همه فکر می‌کردند در جام‌جهانی زنگ تفریح خواهیم بود، بهترین نتیجه را گرفتیم. در سال‌های اخیر یک تیم باشگاهی ایرانی دو بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده است و در بازی‌های اخیر سه باشگاه ایرانی از گروه خود در لیگ قهرمانان آسیا صعود کردند. این دستاورد بزرگی بود. من یقین دارم در مسابقات مرحله آخر که سخت‌تر هم هست و حریفان بزرگ‌تر و قدرتمندتر هستند، بازیکنان می‌توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند.

 

نوبخت: بیایید تدارک ببینیم که چطور موفق شویم

در ادامه این مراسم محمدباقر نوبخت گفت: تیم ملی برای افتخار ملی کار ارزنده‌ای انجام داد. هر وقت تیم ملی به میدان می‌رود، همه نفس‌ها در سینه حبس است و با موفقیت‌های تیم شادی مردم بلند می‌شود اما یک فرقی بین دیشب با مسابقات قبل بود. دیشب با همه شب‌های قبل متفاوت بود. بعد از تلاش برای تحقیر ملی و بعد از یک محاصره اقتصادی سه ساله که می‌خواستند ما را خرد کنند تا مردم به سطوح بیایند و بعد از اتفاقاتی که درباره میزبانی رخ داد، تیم ملی غرور ملی را احیا کرد. این حرف همه ملت بزرگ ایران است. اگر آن زحمت‌ها و رنج‌ها در تمرینات و اگر کادر فنی همه توانش را نمی‌گذاشت و مدیریت فدراسیون با همه مشکلات وظیفه‌اش را به درستی انجام نمی‌داد، قطعاً کار دشوار‌تر بود. هم به آقای وزیر و دوستان گفتم نیایم تا بازیکنان استراحت کنند اما فکر کردم برای این بیایم و بگویم ذهنتان را از مباحث مالی خالی کنید. این وظیفه ما است که از همین الان شروع کنیم. بعد از پایان این مراسم از سلطانی‌فر و عزیزی‌خادم دعوت می‌کنم بیایند تا تدارک ببینیم که چه باید بکنیم تا موفق شوید.

 

اسکوچیچ: کار سختی در پیش بود 

در بخش دیگری از این مراسم هم دراگان اسکوچیچ گفت: در یک سال و نیم گذشته شرایط سختی را پشت سر گذاشیم و با کرونا مواجه بودیم و بازی‌ها عقب افتاد و میزبانی را از ما گرفتند. شرایط سختی بود و وقتی به بحرین رسیدیم فشار چهار برد بر دوش ما بود و واقعاً کار سختی در پیش بود. ما باید ۴ بازی می‌کردیم در حالی که بقیه ۳ بازی داشتند. ما تازه یک قدم برداشتیم و باید کارهایی که قبلاً درست انجام نشده بود، درست انجام شود.

 

 

«یوفا دو راه پیش روی ما گذاشت؛ آنها گفتند یا باید همین حالا بازی را تمام کنید و یا فردا ظهر به میدان بروید. دوست داشتیم راه سومی هم وجود داشت. هیچ کدام از بازیکنان دانمارک نمی‌خواستند بازی کنند و از نظر ذهنی اصلاً در شرایط مسابقه نبودیم. در نهایت از بین بد و بدتر، تصمیم گرفتیم گزینه بد یعنی ادامه دادن بازی در همان شب را انتخاب کنیم. انتظار داشتیم آنها کمی شرایط ما را درک می کردند!» رسانه‌ها با نقل‌ِقول سخنان مارتین برایت‌ویت می‌گویند یوفا دانمارک را بر سر دو راهیِ عجیبی نگه‌داشته! برای یارانِ اریکسن، تفاوت چندانی بین ادامه‌ بازی و یا نیمه‌تمام ماندن و شروع مجدد آن در ظهر فردا وجود نداشت و بیشتر نفرات این تیم همچون برایت‌ویت تصمیم گرفته‌اند که بازی در همان روز به پایان برسد؛ دانمارک جام ملت‌های اروپا را با شکستی غیرمنتظره مقابل فنلاندِ تازه وارد آغاز کرد و امشب در دومین بازی خود به مصاف بلژیک مدعی خواهد رفت. جدای از مسائل فنی و نمایش قابل قبولِ تیم فنلاند، آمار و شواهد نشان از آن دارد که حداقل تا قبل از مصدومیت اریکسن و حمله‌ قلبی، تیم برتر میدان دانمارکی ها بودند و از دست دادن ۲۲ موقعیت گلزنی طی ۹۰ دقیقه، سلطه‌ آنها بر حریف را کامل کرد‌. فنلاند با استفاده از تنها موقعیت خود و آن‌هم از روی نقطه‌ پنالتی، به جمع سه امتیازی‌های دور اول اضافه شد اما کیست که نداند اتفاق رخ داده برای اریکسن تا چه اندازه بر نتیجه مسابقه تأثیر گذاشته است. مداوای هافبک دانمارکی و شرایط بحرانیِ او زمان زیادی از مسابقه را گرفت و با تصمیم آنتونی تیلور انگلیسی، دو تیم به رختکن فرستاده شدند؛ خودخواهی‌های یوفا و در رأس آن فیفا، بر فوتبال جهان سایه انداخته و روز به روز اختلاف تیم‌ها با نهادهای اداره کننده فوتبال بیشتر می‌شود. یوفا گفته بازگشت دوباره‌ دانمارکی‌ها به زمین مسابقه خواسته‌ خودشان بوده ولی تا چه حد می‌توان این بیانیه را جدی گرفت؟ برای نهادی که تا یک هفته پیش دست به تهدید باشگاه‌های رئال، بارسلونا و یوونتوس زده بود و جرائم سنگینی را مدنظر داشت، وادار کردن دانمارکی‌ها برای ادامه‌ رقابت با فنلاند چندان پیچیده نبود! مقامات فیفا و یوفا راه خود را از طرفداران فوتبال جدا کرده‌اند و تصمیمات‌شان صرفاً بر پایه‌ پول استوار شده؛ پیتر اشمایکل دروازه‌بان افسانه‌ای دانمارک پس از بیانیه‌ یوفا نسبت به عدم دخالت در ادامه‌ بازی به دیلی میل گفت؛ «شنیده‌ام مقامات یوفا گفته‌اند که مسابقه به خاطر اصرار بازیکنان از سر گرفته شد اما من می‌دانم این حرف‌ها حقیقت ندارد. حقیقت این است که به تیم ملی دانمارک سه گزینه پیشنهاد شد؛ برگشتن به زمین مسابقه، انجام ادامه بازی فردای اتفاق در ساعت ۱۲ ظهر و یا سه بر صفر اعلام کردن نتیجه بازی به سود فنلاند.  آیا واقعاً انتخابی برای‌شان وجود داشت داشت؟ من می‌گویم نه، حق انتخاب برای تیم‌ها؟ چنین رفتاری از یوفا محال است!»

 

امیر اسدی      

 

تیم ملی در شرایطی که خیلی‌ها از صعودش ناامید شده بودند، با کسب چهار پیروزی متوالی و به ثمر رساندن 17 گل در منامه، مجوز حضور در مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی 2022 را کسب کرد. اتفاقی که با توجه به میزبانی -تنها در یک بازی– و برگزاری بازی‌های دور برگشت در بحرین، چیزی شبیه به یک معجزه بود. شاید مهم‌ترین نکته‌ای که به تیم ملی در این مسیر سخت کمک کرد، نه بحث فنی که یکدلی بازیکنان بود. در تصاویری که بعد از پیروزی‌های تیم ملی -از کنار زمین تا رختکن- دیدیم، این صمیمیت به وضوح قبل مشاهده بود. اسکوچیچ هم با هوش بالایی که در زمینه برقراری ارتباط با ستاره‌های ایران داشت، توانست تیم ملی را با سبک و سیاقی خلاف مارک ویلموتس هدایت کند و در نهایت به موفقیت برسد.

از پیروزی مقابل عراق، 24 تا 48 ساعت می‌گذرد و همچنان می‌بینیم که کارشناس‌ها به تعریف و تمجید از بازیکنان می‌پردازند و کادرفنی هم از این قاعده مستثنی نیست. این مسأله و پیروزی مقابل عراق، هر چند که شیرین و ارزشمند است اما باید خیلی زود به دست فراموشی سپرده شود و برنامه‌های جدید برای حضوری قدرتمند در دور دوم مقدماتی جام جهانی روی میز بیاید. قطعاً آنجا که تیم‌های قدرتمند و درجه یک آسیا حضور دارند، کار از این مرحله نیز سخت‌تر است.

تنها تیمی که مطمئن هستیم در دور نهایی با آن برخورد نمی‌کنیم، ژاپن است. با توجه به اینکه ژاپن و ایران در رنکینگ فیفا در رده‌های اول و دوم آسیا حضور دارند و به عنوان صدرنشین نیز به مرحله دوم صعود کرده‌اند، هر دو در سید یا گلدان یک قرار می‌گیرند و به این ترتیب مقابل هم بازی نخواهند کرد. بنابراین برای صعود باید با حریفانی جز ژاپن رقابت کنیم. در سید دوم استرالیا و کره‌جنوبی حضور دارند، در سید سه عربستان و عراق، در سید چهارم امارات و چین، در سید پنج سوریه و عمان و در سید ششم ویتنام و لبنان قرار می‌گیرند.

یعنی تیم ملی می‌تواند هم با استرالیا، عربستان، امارات، سوریه و ویتنام در یک گروه قرار بگیرد و هم با حریفانی چون کره‌جنوبی، عراق، چین، عمان و لبنان بازی کند. بهترین قرعه برای ایران، آن‌هم با توجه به قدرت این روزهای حریفان، رویارویی با استرالیا، عراق، چین، عمان و لبنان است. در این صورت باید منتظر تقابل تیم ملی با برانکو و شاگردانش در تیم ملی عمان باشیم. البته این سیدبندی بر اساس رنکینگ فعلی است و گفته می‌شود که با توجه به نتایج اخیر ممکن است امارات به سید سه برود و عراق به سید چهار سقوط کند.

بازی‌های مرحله نهایی در دو گروه شش تیمی برگزار می‌شود که دو تیم نخست به جام جهانی می‌روند و تیم‌های سوم دو پلی‌آف را پیش‌رو خواهند داشت و در نهایت امکان کسب یک سهمیه دیگر را هم برای آسیا دارند. دور نهایی مرحله مقدماتی جام جهانی روز سوم تیرماه قرعه‌کشی خواهد شد و تیم‌ها حریفان خود را خواهند شناخت. با توجه به اینکه دور دوم بازی‌ها نیز از شهریورماه آغاز می‌شود، تیم ملی زمان اندکی تا این مسابقات پیش‌رو دارد. بنابر این مسئولان باید به فکر برنامه‌ای باشند که مثل منامه، تیم ملی را در مسابقات نهایی نیز به موفقیت برساند.

با توجه به اینکه اخبار ضد و نقیضی درباره ادامه همکاری دراگان اسکوچیچ با تیم ملی وجود دارد، رفع ابهام در این موضوع مهم‌ترین حرکت مفیدی است که مسئولان می‌توانند انجام بدهند. آنها همین امروز باید بگویند آیا می‌توانند و می‌خواهند با اسکوچیچ راهی دور بعدی مسابقات مقدماتی جام جهانی بشوند یا نه؟ بعد از این مسأله، نوبت به برنامه‌ریزی برای اردوها و بازی‌های تدارکاتی تیم ملی می‌رسد. آنچنان زمانی باقی نمانده و حریفان آینده تیم ملی هم شبیه بحرین، کامبوج و هنگ‌کنگ نیستند. بنابراین شادی و خوشحالی را کنار بگذاریم و برای صعود به جام جهانی 2022 از همین امروز برنامه‌های‌مان را طرح‌ریزی کنیم.

 

به زعم پرویز مظلومی، سرمربی سابق استقلال و تیم‌های ملی فوتبال ایران، صعود از مرحله پیش مقدماتی به مرحله مقدماتی انتخابی جام جهانی که به واسطه دو باخت مقابل بحرین و عراق سخت و دشوار شده بود، حاصل اتحاد و همدلی بازیکنان است. پرویز مظلومی بر این باور است که اگر بازیکنان با هم یکدل نمی‌شدند هرگز این صعود شکل نمی‌گرفت و تیم ملی در همین مرحله حذف می‌شد. او تأثیرگذاری بازیکنان را بیش از همه ارکان فنی می‌داند.

 

تیم ملی سرانجام از مرحله پیش مقدماتی صعود کرد. نظر شما درباره صعود تیم ملی به مرحله مقدماتی چیست؟

همانطور که گفتید تازه ما از مرحله پیش مقدماتی به مرحله مقدماتی انتخابی جام جهانی رسیدیم و راهی طولانی تا رسیدن به جام جهانی داریم. باید واقع‎‌بین باشیم و با یک برنامه‌ریزی بلند مدت وارد بازی‌های مهم آینده شویم تا تیم ملی در مراحل بعدی هم موفق باشد. ما در مرحله بعد به قدرت‌های فوتبال آسیا می‌خوریم و آنجا فرصت کمی برای جبران وجود دارد و تیم‌ها نزدیک به هم بازی می‌کنند اما می‌خواهم یک نکته مهم را درباره صعود از این مرحله بگویم.

بفرمایید.

ما در شرایط سختی به بحرین رفتیم. آنها با نفوذ خود در کنفدراسیون فوتبال آسیا حق میزبانی را از ما گرفتند و خودشان میزبان شدند. این ناجوانمردانه‌ترین شکل یک رقابت بود. متأسفانه لابی‌های ما هم بی‌اثر بود و میزبانی را به کشوری دادند که یک بار از ما میزبانی کرده بود. بازی کردن در گرمای وحشتناک بحرین بسیار سخت بود. با این حال من اعتقاد دارم باید به جای 3 گل 6 گل به بحرین می‌زدیم. بحرین اصلاً تیمی نبود که بالا‌تر از تیم ما قرار بگیرد. یکسری اتفاقات و ناهماهنگی‌ها در بازی‌های نخست باعث شد به این تیم ببازیم اما در نهایت با این همه سرمایه‌گذاری و امتیازی که به بحرین دادند ما بودیم که به عنوان تیم اول صعود کردیم. این واقعیت تیم ملی ما است. تیمی که همیشه باید بالاتر از همه تیم‌های آسیایی باشد.

مهم‌ترین فاکتور در صعود تیم ملی چه بود. آیا می‌شود تغییر در کادرفنی (حضور اسکوچیچ یا کریم باقری) را در این صعود اثرگذار دانست.

من از شخص خاصی اسم نمی‌برم و به همه خسته نباشید می‌گویم اما یک نکته را نباید فراموش کرد. اگر بازیکنان نمی‌خواستند این تیم صعود نمی‌کرد. این صعود حاصل خواستن بازیکنان بود. آنها با هم متحد شدند تا تیم ملی از این مرحله عبور کند. تا بازیکنان نخواهند هیچ اتفاق بزرگی رخ نمی‌دهد. شکر خدا آنها خواستند چون می‌دانستند یک نسل از بهترین‌های فوتبال ایران اگر از این مرحله حذف شود و نتواند به جام جهانی برود، ضرر بزرگی به فوتبال ایران تحمیل می‌شود. من از بچه‌ها تشکر می‌کنم که توانستند به مرحله بعد بروند اما آنها باید بدانند که دیگر نباید مانند این دور در برخی بازی‌ها بی‌انگیزه ظاهر شوند. آنها باید سختی کار را درک کنند.

در مرحله بعد ممکن است با تیم‌های استرالیا، کره جنوبی، عربستان و شاید هم دوباره با عراق مصاف دهیم. تنها تیمی که قطعاً به ما نمی‌خورد ژاپن است.

همین تیم ملی عراق که ما آنها را شکست دادیم با چهره متفاوتی گام به مرحله بعد می‌گذارد. آنها می‌خواهند تیم‌شان را تقویت کنند چون باخت به ایران برای‌شان یک تلنگر بوده و دنبال مربی بزرگتر هستند. ما نمی‌دانیم در سر رقبای آینده ما چه می‌گذرد اما بازی‌های سختی پیش روی ما است. ما با همه این تیم‌ها بازی کردیم و سابقه آنها را می‌دانیم. شما فکر می‌کنید عبور از سد تیم‌هایی مانند امارات، عمان و حتی چین که بعد از مدت‌ها به این مرحله رسیده، ساده است؟ باید با برنامه‌ریزی دقیق جلو برویم. البته من اعتقاد دارم بازیکنان تیم ملی ایران به حدی غنی هستند که بتوانند از مرحله بعد هم عبور کنند اما نباید اجازه دهیم اتفاقات این مرحله تکرار شود.

نقطه آرمانی که برای تیم ملی متصور هستید، چیست؟

در جام جهانی قبل نتایج خوبی گرفتیم. این بازیکنان آنقدر ظرفیت دارند که بتوانند در جام جهانی بعد که در قطر برگزار می‌شود، کارهای بزرگتری انجام دهند. باید به صعود از مرحله مقدماتی جام جهانی فکر کنیم و برنامه‌ریزی کنیم.

 

 

جوان‌های علاقه‌مند به فوتبال یا حتی بزرگترهایشان منبع درستی برای پیگیری تاریخ باشگاه‌های محبوب‌شان ندارند. خاصه در مورد پرسپولیس به عنوان پرطرفدارترین فوتبال ایران و یکی از دو باشگاه پرافتخار کشور، تاریخچه مکتوب، اسناد و منابع چندان قابل دسترس و پررنگی در اختیار نیست که به صورت دقیق و منظم نشان دهد هسته اصلی این باشگاه چه بود، تیم پرسپولیس اصلی چگونه و با چه جزئیاتی شکل گرفت، به چه افتخاراتی دست یافت و در سال‌هایی خاص از تاریخ باشگاه مثلاً چه عواملی باعث شد تا از رسیدن به قهرمانی‌های بیشتر در سطح کشور یا قاره باز بماند.

مهدی حدادپور همکار ارجمند و دوست خوب‌مان در مطبوعات نوشتاری بعد از سال‌ها تلاش دو جلد از کتاب جامع تاریخ پرسپولیس را از طریق باشگاه منتشر کرد اما چاپ جلد دوم به خاطر محدودیت‌ها و مشکلات مالی به صورت محدود منتشر شد و شاید خیلی از دوستداران جوان پرسپولیس به این کتاب دسترسی نداشته باشند.

قرار بود جلد سوم این کتاب هم منتشر شود اما فعلاً خبری از آن نیست و به همین خاطر هواداران جوان با جست‌وجو در فضای اینترنت به تنها منبعی که برمی‌خورند سایت مرجع ویکی پدیاست که البته قابلیت ویرایش به دست کاربرانش را دارد.

اما واقعیت اینجاست که پرسپولیس یکشنبه آینده می‌تواند با فتح سوپرجام فوتبال ایران به سی و چهارمین جام تاریخ خود در دوران 53 ساله حیاتش دست یابد. در عین حال طبیعتاً اولین چیزی که به ذهن هواداران فوتبال می‌رسد اینکه تعداد جام‌های پرسپولیس را با تعداد جام‌های رقیب دیرینه خود،  استقلال مقایسه کنند که شاید پرسپولیسی‌ها با اولین جست‌وجو و ذکر آنچه در ویکی پدیا ثبت شده تا حدودی جا بخورند.

در حال حاضر جدا از جام‌های دوستانه که برای استقلالش تعدادش بسیار بیشتر از پرسپولیس است آبی‌ها در تعداد جام‌های رسمی هم 3 تا از پرسپولیس جلو هستند. در واقع در ویکی پدیای افتخارات دو باشگاه جلوی اسم پرسپولیس عدد 33 و مقابل نام استقلال عدد 36 دیده می‌شود و این سؤال را برای هواداران جوان پرسپولیس ایجاد خواهد کرد که چرا با وجود قدرتنمایی تیم محبوب‌شان در سال‌های اخیر همچنان این فاصله به لحاظ تعداد جام وجود دارد؟

واقعیت اینکه این تفاوت حقیقت ندارد و دو مورد از قهرمانی‌هایی که برای استقلال در ویکی پدیایش ثبت شده درست نیست و مصداق ندارد.

پرسپولیس در مسابقات سراسری 22 جام در اختیار دارد که شامل قهرمانی‌هایش در جام تخت جمشید، لیگ آزادگان، لیگ برتر و جام حذفی می‌شود اما برای استقلال این عدد 16 است که البته یکی از قهرمانی‌های تیم رقیب مربوط به مسابقات سراسری در سال 1337 است.

با این حال این عنوان را نمی‌توان قهرمانی در نظر گرفت و برایش جامی کنار گذاشت چرا که عملاً چنین اتفاقی نیفتاده است.

واقعیت اینکه در آن سال اولاً پرسپولیس وجود نداشت ضمن اینکه اصلاً مسابقات سراسری نداشتیم و هر سال یکی از تیم‌های تهرانی در مسابقات کشوری شرکت می‌کرد و اگر قرار باشد این حضور‌ها را حساب کنیم مثلاً تیم پاس هم می‌تواند دو قهرمانی کشوری دیگر داشته باشد.

بحث قهرمانی‌های دو تیم در مسابقات جام باشگاه‌های تهران، جام حذفی تهران و دیگر مسابقات سراسری در سطح تهران و کشور مشخص است اما در ویکی‌پدیای افتخارات استقلال یک عنوان قهرمانی سوپرجام تهران هم دیده می‌شود که این قهرمانی هم محلی از اعراب ندارد.

این قهرمانی برای سال 1373 نوشته شده که این مسابقات جهت تعیین نمایندگان استان تهران برای جام آزادگان همان سال برگزار شد که بین 7 تیم تهرانی صورت گرفت و پرسپولیس در آن حضور نداشت تیم استقلال با 6 بازی قهرمان آن مسابقات شد.

همچنین قابل ذکر است برخی از قهرمانی‌های استقلال یا تاج سابق قبل از تأسیس پرسپولیس اتفاق افتاده است از جمله 7 قهرمانی این تیم در جام باشگاه‌های تهران در دهه 30 و 40 و چهار قهرمانی حذفی‌شان در همین دهه. از سوی دیگر قهرمانی فصل 77-1376 استقلال در جام آزادگان در شرایطی رخ داد که پرسپولیس بعد از چند هفته از شروع مسابقات به خاطر تعدد بازیکنان ملی‌پوش از حضور در این دوره از لیگ انصراف داد.  با این وجود چنانچه دو عنوان ذکر شده در ویکی‌پدیای افتخارات استقلال را حساب نکنیم آبی‌ها فعلاً یک جام بیشتر از پرسپولیس دارند که سرخ‌ها یکشنبه آینده در صورت قهرمانی سوپر جام می‌توانند ضمن پررنگ کردن رکوردشان در قهرمانی‌های سوپرجام،  با رقیب دیرینه در تعداد جام برابری کنند و البته فرصت آن را خواهند داشت تا در پایان همین فصل از این حیث رکورددار شده و عنوان پرجام‌ترین تیم فوتبال ایران را مال خود کنند.

 

سعید عزت‌اللهی هافبک میانی تیم ملی دلیل شکست تیم ملی در بازی‌های دور رفت را گم شدن همدلی در تیم ملی می‌داند. بعد از صعود تیم ملی به بازی‌های دور نهایی مقدماتی جام جهانی که با بازگشت عزت‌اللهی به ترکیب اصلی تیم ملی همراه بود مصاحبه‌ای با سایت فدراسیون فوتبال انجام داده که پیش‌روی‌تان است.

 

بازیکنان تیم ملی با همه وجود جنگیدند

پس از یک برد شیرین و صعود به مرحله نهایی همه خوشحال هستیم. به همه مردم ایران تبریک گفته و امیدوارم دل‌شان شاد شود. خسته‌ نباشید ویژه‌ای هم به کل کادرفنی، مدیریت فدراسیون و بازیکنانی که داخل زمین بودند یا بازیکنان خارج از زمین که با تشویق‌های‌شان به نفراتی که بازی می‌کردند دلگرمی می‌دادند، می‌گویم. مثل یک برادر همه پشت هم بوده و نتیجه‌اش را هم گرفتیم. شرایط خیلی سختی داشتیم، زیرا هوای بحرین خیلی گرم و شرجی بود اما خدا را شکر بچه‌ها در این چهار بازی با همه وجودشان رفتند و جنگیدند. اکنون هم ما شاد هستیم و هم مردم.

 

در مورد گذشته صحبت نکنیم

واقعاً شرایط خیلی سخت بود و همه در فشار و استرس بودیم، زیرا جدا از بحث ملی، زندگی و آینده فوتبالی خود ما هم درگیر این مسابقات بود. همه با تمام وجود دوست داشتیم در جام جهانی باشیم چون حیف بود تیم ملی با وجود چنین استعدادهایی بخواهد از این مرحله حذف شود. گذشته هم گذشته و بهتر است درباره‌اش صحبت نکنیم اما خوشحالم بازگشتیم و این موضوع هم همراه با صعود تیم ملی به مرحله بعدی همراه شد. حس خیلی خوبی دارم و امیدوارم بتوانیم در مرحله بعدی هم با قدرت برای صعود به جام جهانی بجنگیم.

 

باید به رده اول فوتبال آسیا برگردیم

نتایجی که دور رفت رقم خورد روی اتفاقات بود، در غیر این صورت بحرین، عراق و تیم‌های دیگر این موضوع را می‌دانستند و استرس بازی‌ مقابل ایران در وجودشان بود. خدا را شکر اکنون همه تیم‌ها می‌دانند ایران جزو قدرت‌های آسیا است. چندین سال تیم اول قاره بود اما اکنون تیم دوم شده است. قطعاً در آینده برای جبران می‌رویم و می‌خواهیم دوباره به رنکینگ اول آسیا بازگردیم، زیرا در حال حاضر یکی از بهترین‌ تیم‌های آسیا هستیم. ترس حریفان از ما بجا بود، چون کل آسیا می‌داند تیم ملی ایران چه پتانسیل، استعداد و فوتبالیست‌هایی دارد. آنچه در دور رفت در تیم ما گُم شده بود، خودباوری و همدلی بود. خدا را شکر می‌کنم پس از تغییرات در مدیریت و کادرفنی بچه‌ها توانستند این همدلی را بار دیگر پیدا کنند و هم‌قسم بودن به تیم ما بازگشت. بازیکنان توانستند خودشان را پیدا کنند و مثل برادر همه پشت هم تلاش می‌‌کردند. همه آسیا می‌دانند تیم ما از لحاظ پتانسیل و استعداد تراز اول است. دست تک تک بچه‌ها هم درد نکند که با تمام وجودشان جنگیدند و به همه تبریک می‌گویم.

 

گروه‌بندی نباید مهم باشد

قبل از شروع مسابقات همیشه گفتم تیمی که می‌خواهد به جام جهانی برود نباید برایش مهم باشد با چه تیم‌هایی همگروه شود، زیرا تیم‌های دیگر باید فکر کنند می‌خواهند با ایران همگروه شوند یا خیر چون هدف ما جام جهانی است و مطمئن باشید از رو‌در‌رو شدن با هیچ تیمی نمی‌ترسیم. مطمئن باشید با تمام وجود می‌رویم تا به خواسته خودمان برسیم. خدا را شکر از وقتی عزیزی خادم آمده تمام تلاش خود را در اردوی کیش و بحرین انجام داده. حضور خودشان هم در بحرین سبب دلگرمی ما بود و از وی تشکر می‌کنم. هر چند زمان کم بود اما اطمینان دارم برای تیم ملی در دور آینده برنامه بلند‌مدتی را تدارک دیده است. قول داده روز به روز هم شرایط را بهتر کند. همه چیز خوب پیش می‌رود و امیدوارم این تلاش‌ها مثمرثمر باشد و بتوانیم با عملکردمان جواب این لطف‌ها را بدهیم. از همه مردم تشکر می‌کنم که در این مدت به ما دلگرمی دادند. می‌دانم مسیر صعودمان سخت بود اما مردم به حدی دلگرمی دادند که سبب شد به خودباوری بیشتری برسیم. از آنها تشکر می‌کنم و خدا را شکر می‌کنیم که مقابل آنها روسفیدمان کرد.

 

روزی روزگاری اگر نام دراگان اسکوچیچ را در تاریخ فوتبال خواستیم به یاد بیاوریم، شاید از کوششی سختگیرانه بدون نمایش، بدون سر و صدا و مربیگری با متانت در راه جام جهانی قطر حرف بزنیم. دراگان اسکوچیچ امروز شایسته قدردانی و ستایش است و نگفتن و ننوشتن درباره او دور از انصاف، همین بی‌انصافی که ۴۸ ساعت از آن را تجربه کرده‌ایم.

دراگان اسکوچیچ در مقطعی که سرمربی تیم ملی شد، زمانه بی‌تصمیم بودن و بی‌عملی فدراسیون موقت بود. او برای یک پروژه کوچک که البته بسیار حساس بود، انتخاب شد و مسئولیتش را مطابق انتظار دقیق انجام داد، بدون ایجاد مسأله، بدون امکانات کافی و بدون میزبانی و آنچه شرحش را می‌دانیم.

اینکه در فوتبال ایران جدل‌های ما بر سر چگونگی انتخاب دراگان اسکوچیچ یا طرح پرسش درباره ادامه همکاری با او وجود داشته باشد، مانعی برای قدرشناسی از او نیست.

دراگان به عنوان یک مربی نه مسئول مقایسه‌های به جای او توسط ما با مربیان پیشین تیم ملی است و نه مسئول موقعیتی که ما در آن گرفتاریم و در آن به انتخاب اسکوچیچ برای تیم ملی رسیده‌ایم.

او مربی است. چمدانش را بسته، به این سوی دنیا آمده و از اولین تیمش در فوتبال ایران (ملوان) تا آخرین تیمش (تیم ملی ایران) روزهای طلایی و ناامیدکننده‌ای داشته که مجموعش منجر به بقای او در بازار فوتبال ایران شده است. اینکه مناسبات غیرحرفه‌ای در ایران به موقعیت او اعتبار داده یا اعتبار او را مخدوش کرده، نمی‌دانیم چقدر به خواست او رخ داده و چقدر تحمیل این مناسبات به مربی است.

اسکوچیچ امروز تازه به موقعیتی ممتاز در فوتبال ایران رسیده است. این موقعیت را باید برای او خوشایند و لذت‌بخش کرد. یک مربی هزار بار در چنین موقعیتی قرار نمی‌گیرد. این حق بدیهی اوست که از محبوبیت و مقبولیت اجتماعی تازه در جامعه‌ای که در آن کار می‌کند، لذت ببرد. این لذت را با قدرشناسی بیشتر می‌کنیم. به کار او، به انتخاب‌هایش، به کیفیت بازی تیم اسکوچیچ انتقاداتی وارد است و می‌تواند بحث‌برانگیز باشد اما وقتی درباره تیم ملی حرف می‌زنیم، باید بدانیم پروژه تیم ملی به دست بهترین مربیان هم چه بسا منجر به چنین نمایش‌های اقتصادی شود. به موقع و هنگام نقد بازی تیم او از نمایش اقتصادی هم خرده بگیریم و در موقعیت دیگری هنگام قدردانی از او، همان مشکلات را قابل درک بدانیم. این متناقض نیست، این طبیعت بحث درباره فوتبال است.

ما در یک پیچ خطرناک و خودساخته از دراگان اسکوچیچ کمک خواستیم و او تیم ملی را از این پیچ گذراند، با حداکثر امتیاز و با حداقل ادعا. قدرشناسیم و تمام اعتباری را که در این صعود به مربی تعلق می‌گیرد، باید به حساب او واریز کرد.

دوست داشتم عکس او را با مشت گره کرده و چهره‌ای خندان و جدی، در نمایی بعد از بازی با عراق، با پس‌زمینه شادی بازیکنانش و با لباسی که بیشتر به او بیاید، روی جلد روزنامه بگذارم، با تیتری حاوی قدردانی از او که اغراق در آن نباشد. اغراق به اسکوچیچ نمی‌آید.

 

تیم ایران هم اگرچه روی کاغذ شانس بسیار اندکی برای صعود دارد اما با توجه به شرایط جدول و بازی‌های باقی مانده، باید تا حدود زیادی از در نظر گرفتن شانس صعود به مرحله نهایی صرفنظر کند و تنها به بالاتر بردن جایگاه در جدول و صد البته استفاده خوب از بازی‌های پیش رو مقابل فرانسه، لهستان و آرژانتین تمرکز کند.

رقابت ایران و اسلوونی که دوازدهمین بازی دو تیم در این رقابت‌ها خواهد بود، از ساعت 18:30 امروز در ریمینی ایتالیا آغاز خواهد شد.

 

برنامه بازی‌های امروز:

آرژانتین ................. صربستان ۱۲:۳۰

بلغارستان ................... روسیه ۱۴:۳۰

ژاپن ............................. کانادا ۱۵:۳۰

استرالیا ........................ برزیل ۱۷:۳۰

ایران ....................... اسلوونی ۱۸:۳۰

هلند .......................... آمریکا ۲۰:۳۰

فرانسه ............................... ایتالیا ۲۲

آلمان ...................... لهستان ۲۳:۳۰